Üzülüyorum, O halde varım

Nelere mi?
Söyleyemem hepsini, bilirim aksi halde içinizi dağlarım.

Belki sadece birini paylaşırım.
Irak’a , düşen uçak dolusu emekçiye ve Saddam Hüseyin’e üzülürüm.
Devam etmeyebilirsiniz okumaya , anlarım.

Ancak bilirsiniz ki Saddam bir sembol.
Diktatörlüğün,
Totaliter rejimin,
Yaşamda ki ciddi yasakların, hatta ölümün.

Belki hepiniz bu kötülükler kadar rahat bil(e)mezsiniz ki;
O 80 ve 90ların Milli Güvenlik Kitaplarında belirtildiğince tek kavgalı olmadığımız komşumuzun lideriydi,
O komünizmin iyi yanlarını ve laikliği ülkesine bir köşesinden sokmuş biriydi,
Geniş caddeleri, ciddi altyapısı ile şehirleri bir Arap ezgisi ile değil, klasik müzik hissi dinlermiş gibi tat bırakırdı.

Azınlık Sünni kesiminin Kürt ve Şiilere yönelik huzurunu sertlikle de olsa sağlamıştı.
Saddam’ın Irak’ın da olan resim ve heykel sergileri, mezguf- kömürde yapılan balık ve şarap, kadının iş yaşamında bütün ağırlığıyla olması, onu eleştirirken hatta lanetlerken gözden kaçmamalı.
Savunmak değil asla amacım, zaten ne bunu yapabilirim ne de öyle görünmek isterim. Sadece bir diktatörmü giden bunu kısa da olsa düşündürmek isterim.

Peki Suudi Arabistan’da neden hala totaliter rejim var,Suriye çok mu demokratik, Libya’da ki yönetici Saddam’dan çok mu iyi , Kuzey Kore’de, Afganistan’da, insanların rejimlerden dolayı öldüğü, mutsuzluğunu sürdürdüğünü düşünmek için Amerika’mı beklenecek.Çok uzağa bakmaya gerekte yok aslında. 10 binleri yitirmedikmi 1980 öncesinde.Ve sıkıyönetim de varken 11 eylül gecesi ,ertesi sabah uyandık herşey bitmiş. Peki nerede o despot yöneticimiz, Şili kadar olabildikmi hesap sorabildikmi?

Halkının mozaiğine ait, Başbakanımızın verdiği rakamla 650 bin üyesi artık Saddam’dan sonra yaşamıyor. Her gün Irak’ta 50-60 cana kıyılıyor.
Üzüntü verici yanıysa bu ölümler kanıksanıyor,
Nekrofili- Ölüsevicilik yaygınlaşıyor.

Her gün Ted-Odtü e-grubu kadar kişi,
her 2 günde bir Ankara Koleji 85 mezunu e –grubu kadar kişi,
her 4 gün odtü inşaat e- grubu kadar,
her 10 günde Odtü ,her 20 günde Kolej e-grupları kadar can yitiyor.
Lütfen bir an durun düşünün artık 1 adet Tekirdağ 2 adet Kastamonu, 3 adet Kırşehir ,7 adet Bayburt şehri ve köyleri kadar nüfus veya 50 yılda çıkan Odtü Mezunlarının 8 katı, 75 yılda çıkan Kolej mezunlarının 22 katı artık yok artık Irak’ta,
Saddam sonrasında ve sadece 3 yıl içinde.

Peki yokmuydu onların sevgileri, özlemleri, çocukları, ana babaları,koşuları,takımları,hobileri,spor hevesleri,kilo problemleri, trafik dertleri,çekleri,senetleri,maaşları, idealleri, istekleri, yazıları, şiirleri, ilk - son aşkları,...

105. yaşını ocak 2007 de kutladığımız, ölümsüz büyük usta Nazım’ın dizelerine sözü bırakıyorum:
“Ölüm
bir ipte sallanan bir ölü.
Bu ölüme bir türlü
razı olmuyor gönlüm.
Fakat
emin ol ki sevgili;
zavallı bir çingenenin
kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
geçirecekse eğer
ipi boğazıma,
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
boşuna bakacaklar
Nâzım'a!”

Duyamıyoruz, göremiyoruz, sis var her yerde, işimiz yoğun ve çalışmazsan yoksun .
Üzülmekte hak veriyorsanız, sağolun yalnız bırakmadınız ,
çünkü sizi görmeden yalnızlık gibi üzüntüde paylaşılmaz sanırdım, iyi ki varsınız.
Barış Emek Ergin