Tanrıdan Diledim SözSeslendiren: Yavuz Bingöl
Tanri'dan diledim bu kadar dilek aman aman
Bu kadar dilek
Tanri'dan diledim bu kadar dilek aman aman
Bu kadar dilek
O yarin yuzunu bir daha gorek aman aman
Bir daha gorek
O yarin yuzunu bir daha gorek aman aman
Bir daha gorek
Gel anam aman aman yanima kiyma bu yazik canima
Bir kara kasin bir kara gozun
Deger dunya malina
Bir kara kasin bir kara gozun
Deger dunya malina
Bana kismet degil dizinde yatmak aman aman
Dizinde yatmak
Bana kismet degil dizinde yatmak aman aman
Dizinde yatmak
Dizinde yatipta yuzune bakmak aman aman
Yuzune bakmak
Dizinde yatipta yuzune bakmak aman aman
Yuzune bakmak
Gel anam aman aman yanima kiyma bu yazik canima
Bir kara kasin bir kara gozun
Deger dunya malina...
Yüzü geçti karaladığım yazılarım,şiirlerim,öykülerim,
Hep aklımda resim altı sözler vardı
Şiirle bütünleşen resimler gibi
Hiç mutlu bitemeyen denemeler gibi
Bir sevgili güzel dost anımsattı

Şarkı sözü ardında neler olduğunu
Nelere değdiğini nelerin unutulduğunu
Ve artık aklımda her şarkının ardında yatan var
Kim ne oldu ne hissetti de nelere engel olamadı
Neleri çözemedi de kendini saza ,söze verdi

Sezen aksunun duyguları
Candan erçetinin sesleri
Ercan Saatçinin sözleri
Yalın’ın düşündüklerine
Şimdi de yavuz bingöl’ün sazı eklendi.

Ben türkü deyince ahmet kaya hatırlarım veya livaneli
Çok geç duydum bozlak sesini,
Neşet ertaşı,selda bağcan’ı,mahsuni şerifi
Domdom kurşununun göbek atıla diye yapılmadığını söyler ferhan şensoy
Bu türküde kurtlar vadisinde çalınsın diye mi acaba

TÜRK KÖYLÜSÜ-nazım hikmet
Topraktan öğrenip kitapsız bilendir. Hoca Nasreddin gibi ağlayan Bayburtlu Zihni gibi gülendir. Ferhad'dır Kerem'dir ve Keloğlan'dır. Yol görünür onun garip serine, analar, babalar umudu keser, kahbe felek ona eder oyunu. Çarşambayı sel alır, bir yâr sever el alır, kanadı kırılır çöllerde kalır, ölmeden mezara koyarlar onu. O, «Yûnusû biçâredir baştan ayağa yâredir,» ağu içer su yerine. Fakat bir kerre bir derd anlayan düşmeyegörsün önlerine ve bir kerre vakterişip : «—Gayrık yeter!...» demesinler. Ve bir kerre dediler mi : «İsrafil surunu urur mahlukat yerinden durur», toprağın nabzı başlar onun nabızlarında atmağa. Ne kendi nefsini korur, ne düşmanı kayırır, «Dağları yırtıp ayırır, kayaları kesip yol eyler âbıhayat akıtmağa...»